به راستی، آیا تا به حال فکر کردهاید که دولتمردان ترکیه که افتخار شاگردی مرحوم نجمالدین اربکان، نخستوزیر مسلمان، مبارز، ضدصهیونیسم و بینظیر ترک، را یدک میکشیدند و به همین دلیل در جامعه ترکیه به عنوان چهرههای شاخص اسلامی به حساب میآمدند؛ با شعار احیای ارزشهای اسلامی، ترویج حجاب اسلامی و با تکیه بر آرای مردم مسلمان ترکیه، به قدرت رسیدند و به دنبال آن، با چند حرکت نمادین سیاسی، مانند اعتراض به رئیس رژیم اسرائیل در کنفرانس داووس در مقابل چشم جهانیان در دفاع از ملت مظلوم فلسطین و اعزام کاروان کمکرسانی به مردم محاصره شده و مقاوم غزه و ماجرای کشتی مرمره ـ که حالا معلوم میشود نمایشهای سیاسی کثیفی بیش نبودهاند ـ ترکیه را به عنوان یک کشور دوست مسلمان برای همسایگان مسلمانش، ضدرژیم صهیونیستی اسرائیل و حامی حقوق فلسطینیان و به عنوان الگویی برای جهان اسلام و نسخه بدل الگوی جمهوری اسلامی در میان کشورهای مسلمان منطقه، معرفی کرده و اعتماد بسیاری از آنها، از جمله دولتمردان جمهوری اسلامی، را جلب کرده بودند، چرا در یکی از حساسترین و تعیینکنندهترین لحظات تاریخ منطقه و جهان، که مقام معظم رهبری، به درستی از آن به عنوان یک «پیچ تاریخی» تعبیر کردهاند، در توطئه صهیونیستی ـ امریکایی براندازی دولت اسد، به عنوان نوک پیکان جبهه قدرتمند مقاومت اسلامی علیه صهیونیستهای غاصب و اشغالگر، با دشمن صهیونیستی همدست شد و فجایعی را در این کشور همسایه مسلمان و علیه ملت رشید و مقاوم آن مرتکب شد که هر ناظر بیطرفی را از صمیم قلب متأثر میکند، تا آنجا که فریاد اعتراض نهادهای بینالمللی حقوق بشری جهانی و منطقهای و مجامع طرفدار صلح، آزادی و حقوق بشر را در اقصی نقاط عالم به هوا بلندکرده است؟!
ملت مسلمان ترکیه، اگر میخواهند به گذشته پرافتخار خود برگردند و به قول مرحوم اربکان، به جای اینکه در انتهای صف اتحادیه اروپا بایستند، در اول صف جهان اسلامی قرار گیرند، باید بر هویت اسلامی خود پای فشارند؛ هویتی که در فطرت الهی مردم مسلمان ترک نهفته است و علیرغم تلاشهای هفتاد سالة «آتاتورک»های فراماسون برای زدودن این هویت، نتوانستند به این هدف پلید و شیطانی خود دست پیدا کنند.
نظرات شما عزیزان: